Ya kuru bir dal sev,
Ya kuru bir yaprağı
Ya esen rüzgârı sev,
Ya da yağan karı.
                    
Köpürüp çırpınan dalgalarda Şarıl şarıl akan sularda
Kıvrım kıvrım giden yollarda
Hep sevgi var nakaratlarda
 
Sevmeden insan yaşar mı?
Sevgisiz hayat var mı?
Kafeste bülbülün feryadı
Sevgiden değil midir ahı?
 
İster bir deliyi sev, ister veliyi
İster bir güzeli sev, ister çirkini
Sev yeter ki sev, boş ver gerisini
Düşme tuzaklara yaşat insanın sevgisini.
 
Kelebeklerin kanadında renk var
Seven insanlarda yürek var
Sevgiyle yeşerir her bahar
Kuşlar öter der ki; ”yar yar.”
 
Hayvani istekler sevgi değildir.
O bir tuzak, bir zehirdir.
Gönlünü satma o hep senindir.
Sevgi, zehire bir panzehirdir.
 
Anamın sütünden içtim göğünde yattım
Babamın elini tuttum yüzüne baktım.
Sevgiyi belki de o zaman tattım.
Dostlarımı buldum gönlümü yaktım.
 
Kin denilen zehri yok eder sevgi
İsyanı dostluğa çevirir sevgi
Köleyi hür kılar, kul eder sevgi
Allah’a giden yolu düz eder sevgi.
 
Kılıç der ki; “Sevgi nerde bulalım”
Sevgi sarayına giden yollar yapalım
Dünya yalan gerçeklere bakalım
Sevgi şerbetiyle hep hür kalalım.