Kötülüklerin en fenası bir insanın inanmadığı bir görüşü savunması, yapmadığı bir işi emretmesidir. “Yapmayacağınız bir şeyi söylemeniz Allah katında büyük bir öfkeye sebep olur.” (saf sun ayet 3). Münafıkların “Cehennemin en dibinde” gösterilmesi de bundandır. (Nisa sur. ayet 145). Bu açıdan peygamberimizin inanmadığı veya yaşamadığı bir görüşü, bir işi buyurduğuna, kendi kendisiyle çeliştiğine dair bir tek örnek yoktur. Onun için düşmanları tarafından bile ‘Muhammedül Emin’ güvenilir insan diye anılmıştır. Bu itibarla çağlar boyunca hak, dürüstlük, ahlak, iyilik, fazilet örneği olarak getirdiği Cihanşumül (evrensel) ilkelerle birlikte bir çocuğun başını okşaması, kızması beklenen bir küstahlığı tebessümle karşılaması, sıradan insanların meseleleriyle içtenlikle ilgilenmesi gibi basit görülen faziletli davranışları eşsiz bir ahlak kahramanı ve adalet abidesinin zengin kişiliği oluşturmuştur. Kur’an-ı Kerim’de peygamberimizin bazı küçük yanılgıları sebebiyle ikaz edilmesi, onun bir ilah gibi görülmemesi bakımından çok önemlidir. Bundan daha önemlisi bu ikazla ilgili ayetleri en küçük bir komplekse kapılmadan açık yüreklilikle halka okumuş ve duyurmuş olması, dahası namazlarda okunmasına izin vermiş ve kendisi de her zaman okumuştur. Tarihte kendisini sözleri okumayı ibadet sayacak kadar ahlak ve fazilet sahibi bir başka şahsiyet yoktur. Onun için o, âlemlere rahmet olmuştur. Allah Resulü davet ettiği insanlara ahret kurtuluşundan başka bir şey vaat etmemiştir. Bu yolun çetin, dikenli ve meşakkatli olduğunu, başarmak için samimi, lekesiz bir mümin olmanın önemini anlatmıştır. Kendi yaşayışını da bu ölçüde ispatlamıştır. İşte örnek insan, örnek liderin vasıfları burada ortaya çıkıyor. Değilse karşılıklı suçlamalar, karşılıklı ayıp aramalar topluma asla örnek olmaz. “Bakınız İslam ilmihali. Cilt 2.sayfa 4556” DEVAM EDECEK