Okuyucularımızdan sık sık sitem alıyorum. “Hocam herkes senin Müslüman Türk milliyetçisi olduğunu bilir. Neden hiç siyasi yazı yazmıyorsun” diyorlar. Allahıma hamdü senalar olsun, tam 50 yıldan beri düşünce ve fikirlerimden hiç taviz vermedim. Öğrencilik yıllarım, memurluğum, yurtiçi ve yurtdışı görevlerim dahil, hiçbir zaman kendimi inkar etmedim. Olduğum gibi göründüm, göründüğüm gibi oldum. Yürüyen arabaya binen, çıkarcı, şakşakçı, menfaatperest ve yalaka tiplerden daima uzak olmaya gayret ettim. “Boşver oğlum, vatanı sen mi kurtaracaksın, milletin dinini sen mi düzelteceksin” diyen bukalemun tiplerden daima nefret ettim. 1974 ve 1999 yıllarında gördüğüm siyasetçilerin bana büyük bir ders olduğunu devamlı söylerim. Seçimlerde birbirlerine en ağır yıpratıcı sözlerle yüklenenlerin, Ankara’da beraber poker oynadıklarına şahit oldum. Milli duygularımızı galeyana getirip seçildikten sonra başkentte çıkar peşinde koşanları gördüm. İnandım ki vatana, millete, istiklale, bayrağa, dini İslam’a sadık kalarak yaşamak en güzel yol. Türk milletinin bölünmez bütünlüğü en iyi siyaset. Bu itibarla güncel siyasi yazılardan ve tartışmalardan uzak durma kararı aldım. Evlatlarıma da aynı tavsiyede bulundum. Zira siyasi çekişmeler toplumu gerecek seviyede “agresif” boyutlara taşınmamalı diye düşünüyorum. Kırgınlıklar, dalgınlıkla, kavgalar, gürültüler, hakaretler topluma hiçbir şey kazandırmıyor. Bu bağlamda milli şairimiz Mehmet Akif’in (mekânı cennet olsun) Safahat’ın sonlarında zikrolunan şu ifadesi çok manidardır: “Ötüyor her taşın üstünde bir dilli düdük, etrafa toplanmış bir sürü hödük.” İşte işin özü budur. Söz vatan ve milletse gerisi faso fisodur. Ben insanları siyasi düşüncelerinden dolayı değil, adam olduğu için severim…