Geçtiğimiz günlerde Türk Halk Müziğimizin duayenlerinden değerli üstat İzzet Altınmeşe ile billur sesli sanatçı büyüğümüz Belkıs Akkale’yi bir Tv programında seyrettim.
 
Geleneksel müziğimizin güzide değeri iki sanatçımız kurdukları her cümlede bir konunun altını özellikle çizdiler.
 
“Geleneği olan, binlerce yıllık bir medeniyetin meyveleri olan türküler ve Türk Halk Müziğimiz, popüler kültürün etkisi ile güncel müzik akımlarına yenik düşmemeli.”
 
Bu temenni ve tespitin altına imzamızı atarken aksine yetişen yeni kuşakların, gençlerin seslerinde, sazlarında, nefeslerinde gençleşmeliler.
 
Değerli sanatçılarımıza katılmamak elde değil.
 
Tabiî ki her konuda olduğu gibi bu hususta da “eğitimin” yeri yadsınamaz. Gelenekten gelenin bilimsel temellere oturması, çağdaş formlar eşlinde yeniden yorumlanması müziğimizin gelişimi açısından muhahakkak ki mühimdir.
 
Yalnız, sanatçı büyüklerimizin de imtina etiği, önemine binaen üzerine basa basa durdukları bir konu; “modernleşelim” derken canım türkülerimizin özünü,otantizmini,geleneksellini dejenerasyona uğratmamalı.
 
Gelenek, eğitim,perspektif,çağdaş yorum,dejenerasyon derken bu hususlar üzerine bazı görüşlerimi ve tespitlerimizi,kurumsal ve kuramsal analizlerimizi, dikkatimiz çeken belli başlı duruşlar, teoriler, tespit ve önerileri köşemizde paylaşalım istedim bu hafta.
 
Genel olarak Batı Müziği tandanslı çalışmalar yürüten veya müzik eğitimi veren kurumlar, geleneksel müziğin teorisinden ve pratikte uygulamalarından gelen yeteneklerin, genel olarak, çağdaş formlarda, evrensel! değerlerde kabul göreceğine şüphe ile bakarlar;
 
Müzik öğretmeni yetiştiren akademik yapılar, ana eksene batı müziği teorisi, uygulamaları ve argümanlarını oturtmuş ve bu usule uygun uygulamalarda bulunur, geleneksel müziğimizle ilgili doneleri genellikle seçmeli ya da dönemlik bloklar halinde uygularlar….
 
Diyelim  Cumartesi günü hasbihalimize devam edelim dilerseniz.
Sevginiz sevgimiz daim olsun , yüzünüzden gülümseme eksik olmasın….